اثربخشی مشاورة گروهی به شیوة راه حل مدار (sft) در افزایش صمیمیت زناشویی زنان

چکیده: زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی مشاورة گروهی به شیوة راه حل مدار در افزایش صمیمیت زناشویی زنان متأهل در فروردین 91 انجام شد. روش بررسی: این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. آزمودنی ها 24 نفر از معلمان زنِ متآهل ناحیة 3 آموزش و پرورش استان قم بودند که با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنی ها پس از تکمیل پرسشنامه، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. اعضای گروه آزمایش به صورت هفتگی به مدت 8 جلسة 90 دقیقه ای، مشاورة گروهی راه حل مدار دریافت کردند و گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. در پایان جلسات درمانی، پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد و داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته ها: بیانگر اثربخشی رویکرد راه حل مدار بر افزایش صمیمیت کلی زناشویی (024/0p=) اعضای شرکت کننده در ابعاد صمیمیت، افزایش در صمیمیت هیجانی (047/0p=)، روانشناختی (043/0p=)، جنسی (024/0p=) و گذراندن وقت (003/0p=)در سطح 05/0≥α بود. و در سایر ابعاد صمیمیت زناشویی از جمله عقلانی (069/0p=)، بدنی (834/0 p=)، معنوی (174/0 p=)، زیباشناختی (309/0p=) و اجتماعی- تفریحی (227/0p=) در سطح 05/0≥ α، بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: رویکرد راه حل مدار می تواند برای ارتقای صمیمیت کلی، صمیمیت هیجانی، روانشناختی، جنسی و گذراندن وقت به عنوان یک مهارت کارآمد در حوزه زوج درمانی، به کار گرفته شود. واژگان کلیدی: رویکرد راه حل مدار، صمیمیت زناشویی، هیجانی و جنسی.